Στην Αντικυρα το Σάββατο πραγματοποιήθηκε μια συναυλία που διακατέχονταν απο χαρά και αισιοδοξία.
Θαυμάσιοι καλλιτέχνες σε μια βραδιά που έκλεισε τις εκδηλώσεις του δήμου Διστόμου Αράχωβας Αντίκυρας, τηρώντας όλα τα μέτρα κατά της εξάπλωσης του κορωναίου, που έτσι μόνο θα μείνουμε ασφαλείς και γόνιμοι, υγιείς ψυχή τε και σώματι για τον χειμώνα που έρχεται.
Η συναυλία αυτή, όντας στο φάρο και περίκλειστη από την θάλασσα, σου έδινε την αίσθηση ότι βρισκόσουν πάνω σε ένα σταθερό καράβι. Ελπίζοντας στο κύμα και το αεράκι να τα πάρει όλα πέρα μακριά, αρκεί εμείς να προφυλαχθούμε. Σαν να ήμαστε όλοι σε ένα καράβι και προσπαθούμε. Ναυτική η αίσθηση γιατί μόνο αν όλοι μαζί προσπαθήσουμε θα τα καταφέρουμε, είμαστε εγκλωβισμένοι μαζί στην ίδια μοίρα και αν δεν βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο δεν θα τα καταφέρουμε, όπως σε ένα καράβι αλληλένδετες οι ζωές μας και οι συμπεριφορές.
Γνήσιοι μουσικοί που μας έλειψαν μέσα στην «τηλεδιάσκεψη», έτσι όπως ζούμε το τελευταίο καιρό την ζωή μας, μας επαναφέραν στην πραγματικότητα.
Στο μεγαλύτερο μέρος του λιμανιού της Αντίκυρας τα καταστήματα είχαν κλείσει τη μουσική και έτσι οι φωνές της Βιολέτας Ικαρη και του Νίκου Ξύδη ακούγονταν παντού. Ενα βράδυ Σαββάτου που τελείωσαν με τον ομορφότερο τρόπο οι εκδηλώσεις του δήμου που μας έφερε και ακούσαμε από κοντά, κάτι που είχαμε ανάγκη, τις φωνές των τραγουδιστών να ερμηνεύουν μαζί με εμάς, σε απόσταση πάντα, ωραία τραγούδια. Η αντιδήμαρχος πολιτισμού κ.Τσίρη ήταν εκεί να μας καλωσορίσει.
Δεν μπορεί να παραλείψει κάποιος την παρουσία της Ελένης Βιτάλη, που διακριτικά παρέστη στην εκδήλωση και μετά από αρκετή προσπάθεια και παραίνεση της Βιολέτας ‘Ικαρη τραγούδησε μαζί τους.
Σε μια μικρή συνέντευξη που μας παραχώρησε η κ. Ίκαρη, λίγο πριν βγει στην σκηνή,μας είπε:
Δ.- Πως αισθάνεστε σε αυτή την εποχή με το κορωνοιό που ζούμε;
Β.Ι. – Ήμαστε όλοι μουδιασμένοι αλλά νομίζω ότι η συναυλία δίνει μια ανάσα χαράς και ανάτασης στον κόσμο και το χρειάζεται τόσο πολλή και εφόσον υπάρχουν και οι σωστές αποστάσεις και λαμβάνονται όλα τα μέτρα, όσο μπορούμε πρέπει να χαιρόμαστε, να γελάμε και νιώθουμε έστω και από απόσταση ότι ό ένας έχει τον άλλον, ότι δεν είμαστε μόνοι μας
Δ.- Και το ότι τραγουδάμε το ίδιο τραγούδι που μας ενώνει και ας είμαστε μακριά;
Β.Ι. -Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό πράγμα στην συναυλία, αυτό ακριβώς κάνει. Δηλαδή ταυτίζεται ο κόσμος με ένα συναίσθημα και βλέπει ότι είναι κοινό, την στιγμή δηλαδή που τραγουδάμε όλοι στο ρεφρέν, η στιγμή είναι η απόλυτη ένωση με τον συνάνθρωπο. Έτσι όπως έχουμε κλειστεί μέσα στα σπίτι μας αυτό τον καιρό ,το έχουμε ανάγκη αυτή την εποχή. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να το νιώθουμε, ότι ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ.
Υπάρχει φόβος αλλά με την σωστή πρόληψη πρέπει να συνεχίσει η ζωή να πηγαίνει όπως την ξέραμε.
Δ.- Και να τραγουδάμε;
Β.Ι. – Ναι να τραγουδάμε όλοι παρέα.
Δ.-Σας έχει λείψει η επαφή με το κοινό μέσα από τις συναυλίες;
Β.Ι -Ναι αυτό είναι που μας έχει λείψει, αλλά μας έχει λείψει πρωτίστως η σιγουριά ότι “θα την βγάλουμε” και την επόμενη μέρα ,αυτό μας έχει λείψει πρώτα από όλα, αυτή η αγωνία μας έχει καταρρακώσει. Δεν θέλω να είμαι σκοτεινή γιατί βλέπω το μέλλον αισιόδοξα αλλά αυτό που περάσαμε ήταν πολύ δύσκολο, δεκατέσσερις μήνες στην απραξία με ένα επίδομα το οποίο ποιες ανάγκες να πρωτοκαλύψει από τις ανάγκες μιας οικογένειας. Η πραγματικότητα είναι πολύ δύσκολη.
Αυτό που συμβαίνει τώρα και έχουμε επανέλθει στις μουσικές σκηνές είναι για εμάς σωσίβιο και μια σανίδα σωτηρίας, ψυχολογικά και πρακτικά.
Δ. –Σας μπλόκαρε καλλιτεχνικά αυτή η συνθήκη σας αναγέννησε ή θεωρείτε ότι κάποια στιγμή θα βγει κάτι πολύ όμορφο μέσα από αυτό;
Β.Ι.-Σίγουρα μέσα από δύσκολες εποχές βγαίνουνε πολύ ωραία πράγματα. Τα ωραιότερα τραγούδια έχουν γραφτεί σε δύσκολες εποχές. Για μένα αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο και επειδή γράφω και τραγούδια, δεν κατάφερα να γράψω τίποτα, δεν μπόρεσα.
Όμως ακούω από τους συναδέλφους μου ότι έχουν γεννηθεί πολύ σπουδαία πράγματα και έρχονται ,που θα τα μοιραστούν με όλους μας, έτσι και αλλιώς τα τραγούδια από την στιγμή που γράφονται είναι όλων, θα τα χαρώ και εγώ.
Δ.-Έχετε ξαναέρθει στην Αντίκυρα;
Β.Ι.- Έχω ξανάρθει στην Αντίκυρα, έχω φίλους εδώ και αγαπώ πολύ Ασπρα Σπίτια,μου αρέσει πάρα πολύ το μέρος και οι άνθρωποι.
Της Χρύσας Τσεπραηλίδου