“Η μεγάλη συνάντηση” στο Δίστομο! (Photos)

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η μουσική εκδήλωση με τίτλο «η μεγάλη συνάντηση» από την ορχήστρα Αννας Μπιθικώτση κόρης του αείμνηστου Γρηγόρη Μπιθκώτση.

Στον εξωτερικό χώρο του Μουσείου των Θυμάτων του Ναζισμού δίπλα στην πρώτη πλατεία του Διστόμου μαζευτήκαν πλήθος κόσμου και συνέβαλαν αντί εισιτηρίου με την προσφορά τους σε τρόφιμα για τους πυρόπληκτους της Ευβοίας.

Η Εύβοια που ήταν και ο τόπος καταγωγής του Γρηγόρη Μπιθικώση.

Η βραδιά αφιερωμένη και στην Βίκυ Μοσχολιού αλλά και στον Καζαντζίδη με τις φωνές του Ηλία Κλωναρίδη της Θεοδοσίας Τσίγκα και του σωτήρη Δογκάνη με τον μαέστρο Νίκο Στρατηγό, ταξίδεψαν το κοινό σε «τόπους παλιούς» σε χρόνια που πέρασαν αλλά δεν μας ξεπέρασαν αφού δίνουν πάντα τις νότες τους στην καρδιά μας καθώς τα σιγοτραγουδάμε. Με αυτά τα τραγούδια μεγαλώσαμε.

Η Αννα Μπιθικώτση ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόταν το μαρτυρικό Δίστομο και έγραψε στο βιβλίο εντυπώσεων του μουσείου ,τα λόγια με αυτά τα λόγια άνοιξε την λαϊκή συναυλία καθώς και την συνέντευξη της μαζί μας.

Δ:Καλώς ήρθατε.

A.M.: Καλώς σας βρήκα στο ιστορικό Δίστομο που με συγκλονίζει, συγκινεί, ξυπνά μνήμες και όπως έγραψα και στο Μουσείο «Τέλος και αρχή η μνήμη εδώ δεν έχει. Αθάνατοι».

Δ:Ποια η εντύπωση σας για το μουσείο;

Είναι ένας χώρος που θα έπρεπε κάθε Έλληνας να επισκεφθεί και όχι μόνο είναι η ιστορία μας είναι οι θυσίες η Ελλάδα η ελεύθερη. Είναι οι άνθρωποι που δώσαν το αίμα τους. Είναι τα άσπρα κόκαλα και τα μαύρα τσεμπέρια.

Δ: Όσον αφορά το Δίστομο, τι εντύπωση σας άφησε;

A.M.: Η πρώτη εντύπωση που αφήνει είναι ότι βρίσκομαι σε έναν ζεστό χώρο, ανθρώπινο, παραδοσιακό που έχει κρατήσει την αγνότητα και οι άνθρωποι είναι εξαιρετικοί. Ευχαριστώ πάρα πολύ το δήμο Διστόμου Αράχωβας και Αντίκυρας που φιλοξένησε και αγκάλιασε την μουσική μου παράσταση «μεγάλη συνάντηση» Μπιθικώτσης-Καζαντζίδης –Βίκυ Μοσχολιού. Μια παράσταση που μέσα από τις βιωματικές και ιστορικές μου μνήμες ταξιδεύει το κοινό σε εκείνα τα χρόνια που μύριζαν βασιλικό και ασβέστη και είχα τη χαρά που αντί για παραμύθια, να με νανουρίζουν τραγούδια, που πριν ταξιδέψουν στην αθανασία, εμενα μου τα τραγουδούσε ο ακριβός μου πατέρας, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Στο σπιτάκι μας που είχε και αυτό ψυχή εκείνα τα πέτρινα χρόνια αλλά τα περήφανα χρόνια.

Δ:Με όσα έχετε περάσει στην ζωή σας τι μήνυμα σας «άφησε» ο κορωνοιος και τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους νεότερους;

A.M.: Θα πρέπει να πιστέψουμε στην ζωή. Να αγαπήσουμε την ζωή, να αγαπήσουμε πιο πολύ τον συνάνθρωπο και να δώσουμε το δικό μας αγώνα για το αύριο των παιδιών μας. Γιατί είναι αμαρτία να τους δίνουμε το λάβαρο της ¨άρνησης¨ και του ¨τίποτα¨ να κρατάνε στα χέρια.

Πρέπει να τους δώσουμε πρότυπα, ελπίδα ,όνειρα και εμείς οι μεγαλύτεροι έχουμε αυτό το χρέος. Για να μην ντρεπόμαστε αύριο να τα κοιτάξουμε στα μάτια.

Επίσης θα ήθελα να πω ότι η σημερινή εκδήλωση αγκαλιάζεται από το δήμο και έχει ανθρώπινο χαρακτήρα .Είναι αυτό που λέμε «φυτεύουμε ένα δένδρο ανθρωπιάς στα δάση τα καμένα» και δίνουμε αυτό που μπορεί ο καθένας μας ,άλλος τρόφιμα, άλλος είδη πρώτης ανάγκης, για τους αδελφούς μας που έχουν πληγεί από τις φωτιές. Και τώρα θα πρέπει να είμαστε ακόμα πιο κοντά τους γιατί αλλοίμονο αν χαθεί η ανθρωπιά. Νομίζω ότι αν το ένα χέρι ενωθεί με ένα άλλο χέρι τότε γίνονται χέρια ξανά.