Εγκύκλιο Μήνυμα Πάσχα 2021 Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών

ΣΥΜΕΩΝ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ
ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ
ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΛΗΡΩΜΑ
ΤΗΣ ΘΕΟΣΩΣΤΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ

«Τὸν Σταυρόν Σου, Χριστὲ προσκυνοῦμεν, καὶ τὴν ἁγίαν Σου Ἀνάστασιν, ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν»
Πολυσέβαστοι Συλλειτουργοί μου Ἅγιοι Πατέρες Ὁσιώτατοι Μοναχοὶ καὶ Ὁσιώτατες Μοναχὲς

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ
Πολυαγαπημένα μου πνευματικὰ παιδιά

Ἔντονα χαραγμένη στὴν μνήμη μας καὶ στὴν καρδιά μας διατηρεῖται ἡ μορφὴ τοῦ Ἐσταυρωμένου Σωτῆρος Χριστοῦ μας. Πουλημένος, προδομένος, συκοφαντημένος, καθυβρισμένος, μαστιγωμένος, αἱμόφυρτος, μὲ τὸ ἀγκάθινο στεφάνι στὴν ἁγία Κεφαλή Του καὶ μὲ καταπληγωμένο τὸ μέτωπο ἔλαβε στοὺς ὥμους Του, γιὰ κάθε ἄνθρωπο ἀνεξαιρέτως, τὸν ἄδικο καὶ βαρὺ Σταυρὸ τῆς ντροπῆς καὶ τῆς ὁδύνης.

Ἀνέβηκε καρτερικὰ ὡς τὸν Γολγοθᾶ. Δέχθηκε ἀδιαμαρτύρητα τὸ μαρτύριο καὶ τὸν θάνατο τοῦ Σταυροῦ. Ὄχι μόνο ἀγόγγυστα, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν προσευχὴ τῆς συγγνώμης καὶ τὴν κορύφωση τῆς ἀγάπης στὰ χείλη
Του, παρακαλῶντας τὸν Οὐράνιο Πατέρα Του νὰ συγχωρέσει τοὺς σταυρωτές Του καὶ συγχρόνως ἀνοίγοντας τὴν ματωμένη Του ἀγκαλιά, γιὰ νὰ εἰσέλθει στὴν Βασιλεία Του ἕνας ληστής, ἕνας ἀποτυχημένος
αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἀνατρέποντας πάνω στὸν Σταυρὸ κάθε κατεστημένο ἀντικειμενικῆς κοινωνικῆς ἠθικῆς καὶ ἐξωτερικῆς τάξης αὐτοῦ τοῦ μάταιου κόσμου. Ποιὰ ἀνθρώπινη καρδιὰ εἶναι δυνατὸ νὰ ἐξαλείψει ἀπὸ μέσα της «τὸ γλυκύτατον ἔαρ» τῆς ψυχῆς της ποὺ ἀνέβηκε πάνω στον Σταυρό;
Εἶναι δυνατὸ νὰ ὑπάρχει ἄνθρωπος μὲ φιλότιμο καὶ εὐαισθησία, ποὺ νὰ μὴν πλημμυρίζει τὸ εἶναι του εὐγνωμοσύνη καὶ εὐχαριστία γιὰ «τὸν δι᾽ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν Σωτηρίαν σταυρωθέντα ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου καὶ παθόντα καὶ ταφέντα»;

«Τὸν Σταυρόν Σου, Χριστὲ προσκυνοῦμεν»

Προσκυνοῦμε τὸν Σταυρό Σου Χριστέ, διότι ἔγινε τὸ ὄργανο τῆς σωτηρίας μας. Προσκυνοῦμε μὲ εὐγνωμοσύνη τὴν Σταυρωμένη Ἀγάπη,

Ἐσένα Κύριε, γιατὶ ἀπὸ τὶς πληγὲς Σου ἀντλοῦμε δύναμη γιὰ τὴν ζωή μας καὶ ἐμπνεόμαστε στὸν ἀγῶνα μας.

Ἡ Σταυρωμένη Ἀγάπη, ἀδελφοί μου, μᾶς δείχνει τὸν δρόμο τῆς αὐτοθυσίας, τῆς ὑπομονῆς, τῆς συγχωρητικότητας, τῆς ταπείνωσης καὶ τῆς ἐλπίδας. Ἀκολουθοῦμε τὸν δρόμο ποὺ χάραξε ὁ Ἐσταυρωμένος, διότι αὐτὸς ὁ δρόμος μᾶς δίνει τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν βεβαιότητα τῆς Ἀναστάσεως.

Γι᾽ αὐτὸν τὸν λόγο:

«Τὸν Σταυρόν Σου, Χριστὲ προσκυνοῦμεν, καὶ τὴν ἁγίαν Σου Ἀνάστασιν, ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν»
Πόσο πόνο καὶ πόση ταπείνωση προκάλεσε ἡ «ἦττα» τοῦ Σταυροῦ;
Τόση χαρά καὶ τόση δόξα φέρνει ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ!
Ἐπάνω στὸν Σταυρὸ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ «ἐταπείνωσεν ἑαυτόν, γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου», ἀλλὰ συγχρόνως μὲ τὸν Σταυρό Του «ἐνέκρωσε τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου», «κατέλυσε τὸν θάνατον».
Καὶ ἔτσι ἡ «ἦττα» τοῦ Σταυροῦ ἔγινε νίκη ἐναντίον τοῦ θανάτου! Ὁ Σταυρωμένος Κύριος «ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ ἐπλήρωσε τὰ σύμπαντα εὐφροσύνης»!

Ἡ ἡμέρα αὐτὴ ἔγινε «ἑορτῶν ἑορτὴ καὶ πανήγυρις πανηγύρεων», ὀνομάστηκε «Λαμπρή» καὶ ταυτίσθηκε μὲ τὸ Φῶς: «νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, ὁ οὐρανὸς καὶ ὴ γὴ καὶ τὰ καταχθόνια», κραυγάζει ὁ Ἱερὸς
Ὑμνῳδὸς τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τώρα λησμονοῦνται οἱ πόνοι τοῦ Σταυροῦ. Τώρα ἑορτάζουμε τὸ Πάσχα! Κυρίου Πάσχα! Ἀνάσταση! Ἑορτάζουμε τὴν μετάβασή μας ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν ζωή, ἀπὸ τὴν γῆ στὸν Οὐρανό. Ἀγαπητοί μου Πατέρες καὶ ἀγαπημένα μου παιδιά Πολλὰ γεγονότα μᾶς δημιουργοῦν τὴν ἐντύπωση, ὅτι ἡ ζωὴ μας εἶναι μόνο ἕνας σταυρός. Ἡ κοπιώδης μέριμνα τῆς καθημερινότητας, τὰ προβλήματα στὶς διαπροσωπικές μας σχέσεις, οἱ χιλιάδες θάνατοι ἀπὸ τὴν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ ἄλλες ἀσθένειες, οἱ αὐτοκτονίες ἀπελπισμένων συνανθρώπων μας, ἡ οἰκονομικὴ καὶ κοινωνικὴ ἐξαθλίωση σημαντικοῦ μέρους τοῦ πληθυσμοῦ, ἡ ὁποία μάλιστα μετὰ
τὴν παρέλευση τῆς πανδημίας θὰ ἐξαπλωθεῖ ἀκόμη περισσότερο, ἡ φτώχεια, ἡ ἀνεργία καὶ ἡ ἀδικία, ἡ μοναξιά, ἡ ἐνδοοικογενειακή βία, ἡ ἀνασφάλεια στὸν διεθνῆ περίγυρο, ἡ ἀτμόσφαιρα τῆς σύγχυσης καὶ τῆς
ταραχῆς στὴν διαχείριση τοῦ ὑπερπλεονασμοῦ πληροφοριῶν προκαλοῦν τὴν αἴσθηση, τὴν βεβαιότητα σχεδόν, ὅτι καθένας χωριστά καὶ ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα βρισκόμαστε μόνιμα πάνω σ᾽ ἕνα Σταυρό.

Σήμερα, ὅμως, ποὺ «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν καὶ Ἄδου τὴν καθαίρεσιν», θὰ ἤθελα νὰ εἶχα πολύ δυνατὴ φωνὴ καὶ νὰ βροντοφωνάξω σὲ ὅλους μας:

Ἀδέλφια μου, οἱ πόνοι καὶ οἱ θλίψεις στὴν ζωή μας, οἱ δυσκολίες καὶ οἱ δοκιμασίες, μποροῦν νὰ γίνουν εὐλογίες καὶ εὐκαιρίες γιὰ μᾶς, ἐφόσον σηκώσουμε τὸν Σταυρὸ τῆς προσωπικῆς καὶ συλλογικῆς μας ζωῆς μὲ τὴν εὐθύνη καί τή χαρά, τὴν αἰσιοδοξία καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς Ἀνάστασης στὰ μάτια μας.

Διότι:
«Χριστὸς Ἀνέστη!». Τὸ ὁμολογεῖ ἡ ἱστορία!
«Χριστὸς Ἀνέστη!». Τὸ φωνάζουν καὶ τὸ διακηρύττουν οἱ Ἅγιοι τῆς
Ἐκκλησίας μας!
«Χριστὸς Ἀνέστη!». Τὸ κραυγάζουν οἱ ψυχὲς τῶν κεκοιμημένων μας!
«Χριστὸς Ἀνέστη!». Τὸ πιστεύουμε! Τὸ γνωρίζουμε! Τὸ ὁμολογοῦμε!
Τὸ ζοῦμε! «Καὶ τὴν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν!»
Μαζί Του καὶ ἐμεῖς, πατέρες καὶ μητέρες μου, ἀδέλφια μου καὶ παιδιά μου, νὰ ἀναστηθοῦμε καὶ «ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν»!

Νὰ βαδίσουμε μαζί μία νέα ζωή! Τὴν ἀναστημένη ζωή!

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ Α Ν Ε Σ Τ Η !
Μὲ ἀναστάσιμη πατρικὴ ἀγάπη
Ὁ πνευματικός σας πατέρας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† ὁ Φθιώτιδος Συμεὼν