Προστατευόμενες Περιοχές: Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα…

Τ ου Στέφανου Σταμέλλου

 Η Ελλάδα έχει καταδικαστεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την ανεπαρκή προστασία των περιοχών Natura∙ κι αυτό είναι γεγονός. Μετά από αυτό, θα περίμενε κανείς η χώρα μας να συμμορφωθεί στις επιταγές της ΕΕ και η κυβέρνηση να δείξει έμπρακτα ότι πήρε το μήνυμα αναφορικά με τα θέματα της διατήρησης της βιοποικιλότητας.

Αντί αυτού τι βλέπουμε; Μια απαράδεκτη καθυστέρηση σε ό,τι αφορά στη σύνταξη των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών (ΕΠΜ) των περιοχών Natura και την έκδοση των Προεδρικών Διαταγμάτων, και ταυτόχρονα διαβάζουμε ότι στο νομοσχέδιο για τις δημόσιες συμβάσεις, που συζητιέται στα όργανα της Βουλής, να προτείνεται η εκχώρηση του σχεδιασμού των Προστατευόμενων Περιοχών από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας στο Υπουργείο Ανάπτυξης στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος!

Γιατί το κάνουν αυτό; ίσως για να προλάβουν τις ΕΠΜ και να θεωρηθεί δεδομένο ότι πρέπει να συνταχθούν έτσι, που να συμπεριλάβουν τις απαιτήσεις και τις αντιλήψεις του Υπουργείου Ανάπτυξης. Προηγείται και αναβαθμίζεται δηλαδή η έννοια του δημοσίου συμφέροντος για τα όποια ιδιωτικά έργα και τις επενδύσεις και ταυτόχρονα υποβαθμίζεται η έννοια της διατήρησης της βιοποικιλότητας, η οποία δεν αποτελεί – εννοείται! – δημόσιο και εθνικό συμφέρον! Περνάνε έτσι το μήνυμα ότι κυρίαρχο ζήτημα, σήμερα και αύριο, δεν είναι η βιωσιμότητα και η αειφορία, αλλά η πάση θυσία ανάπτυξη των επενδύσεων και η ευημερία των αριθμών, χωρίς όρια και όρους, με την εμπορευματοποίηση της φύσης!

Πόσο αλήθεια συμβαδίζει αυτό με την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, η οποία ρητά αναφέρεται στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος και την αποκατάσταση της βιοποικιλότητας; Πόσο συμβαδίζει με τις, κατά καιρούς, προγραμματικές αναφορές της κυβέρνησης για την προστασία της φύσης;