Και για μια φορά ακόμη το τμήμα της Άμφισσας κ δεν ξέρουμε ακόμη και πόσα στη Στερεά, είναι σε κίνδυνο.
Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις.
Μακάρι να γίνουν οι αναγκαίες αλλαγές σε προγράμματα σπουδών και να κάνουν τα τμήματα ισχυρά, δηλαδή τα γνωστικά αντικείμενα να είναι ισχυρός πόλος για την επιλογή των τμημάτων και στη Στερεά και στην Άμφισσα.
Υπάρχει, εδώ και η μεγάλη ηθική εκκρεμότητα έναντι των σπουδαστών του τμήματος ΤΕΙ.
Και εδώ, για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν υπάρχουν νέα.
Η Στερεά δεν έχει ακόμη ερευνητικό κέντρο ή ισχυρό Πανεπιστήμιο, όπως η Κρήτη με το Πολυτεχνείο και το ΙΤΕ ή η Αχαΐα και η Δυτ. Ελλάδα.
Η αδυναμία αυτή, είναι αδυναμία για την διασύνδεση με τις επιχειρήσεις, την παραγωγική διαδικασία, την έρευνα, τις τεχνολογίες.
Αδυναμία απέναντι στον συντηρητισμό.
Αδυναμία στο να υπάρξει μοχλός που τρέχει πράγματα, προγράμματα ΕΣΠΑ, διευρωπαϊκά, ερευνητικά.
Με τον νόμο Γαβρογλου η Στερεά παρακολούθησε τελικά τις αποφάσεις του Υπουργού, χωρίς ουσιαστική παρέμβαση για τις ανάγκες της και τις προτεραιότητες της.
Δεν ήταν ορθές οι πρακτικές Γαβρογλου, σε μια μέρα έφυγε η Τεχνολογική Εκπαίδευση και “ήρθε” η Πανεπιστημιακή. Δεν ήταν ορθές γιατί δεν συν διαμόρφωσε πράγματα, με την Αυτοδιοίκηση, με βάση ουσιαστικά αναπτυξιακά δεδομένα. Η όποια διαπραγμάτευση ήταν αυτή του να κλείσουν αντιδράσεις και να υπάρχει ένα τμήμα παντού.
Η παρουσία όμως του Γεωπονικού θα μπορούσε να δώσει ευκαιρίες, γράφω ξανά, με διαφορετικό γνωστικό αντικείμενο και πρόγραμμα σπουδών σε ότι αφορά την Άμφισσα.
Ως σχολή, θα μπορούσε καθοριστικά να συμβάλει να γίνουν θετικά πράγματα στην περιοχή.
Το Γεωπονικό θα μπορούσε να είναι η σχολή leader της Στερεάς για έρευνα, για την ανάσχεση της κλιματικής κρίσης, για τις αναγκαίες αλλαγές στον πρωτογενή τομέα, τα τρόφιμα, τη μεταποίηση.
Η άλλη μέρα της ψήφισης του νομοσχεδίου του Υπ. Παιδείας, βρίσκει πάλι την περιοχή μετέωρη.
Ίσως όλα αυτά, τι έγινε, τι πρέπει να γίνει, πρέπει να είναι το πρώτο θέμα συζήτησης.
Μιας συζήτησης που έχει αργήσει χρόνια.