Οι φετινές κρίσεις στην αστυνομία, έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι η ηγεσία αδιαφορεί για το προσωπικό και τη δική της κατ’ επέκταση υπόσταση. Συντηρεί και διατηρεί μία κατάσταση άναρχης ανωμαλίας που διαχέεται σε όλα τα στρώματα των υπηρετούντων, καθώς η ένταση μεταβιβάζεται από τα πάνω προς τα κάτω σε όλες τις υπηρεσίες.
Ταυτόχρονα, διαμορφώνεται έντονα στη βάση το αίσθημα της δυσπιστίας και της ανασφάλειας, καθώς είναι πλέον ηλίου φαεινότερο πως η ηγεσία, υπό το κράτος των ένθεν κακείθεν πιέσεων, εμφανίζεται αδύναμη να χαράξει στοιχειώδη προγραμματισμό ακόμη και σε ότι αφορά την ίδια τη δομή και εικόνα της.
Γιατί πως αλλιώς να εξηγηθεί πως το ΚΥΣΕΑ συγκλήθηκε πριν από δύο εβδομάδες κι ακόμα αναζητείται ο ευάλωτος κρίκος στους αντιστράτηγους για ν’ ανοίξει έστω και μία θέση. Γιατί οι τελευταίες πληροφορίες σημειώνουν πως πλέον προτάσσεται η μία αποστρατεία, ούτως ώστε να υπηρετηθεί ο σχεδιασμός. Και το αντεπιχείρημα είναι συναφώς πως εάν δεν μπορείς να διώξεις αυτόν τον ένα για υλοποιήσεις το σχεδιασμό σου, με συνέπεια να προκαλείς καθημερινές κρίσεις λειτουργίας, τότε δεν μπορείς να υπηρετήσεις κανενός άλλου είδους σχεδιασμό.
Για τον καθένα από τους αντιστράτηγους υπάρχουν ισχυρότατες πιέσεις, πολιτικές, οικονομικές, θρησκευτικές, με αποτέλεσμα κάθε μέρα ν’ αλλάζει κι ένα όνομα υποψήφιου, αλλά στη διάρκεια της ίδιας ν’ αλλάζει, σε ένα τραγελαφικό παιχνίδι της κολοκυθιάς, με αποτέλεσμα οι κρίσεις διαρκώς ν’ αναβάλλονται και τώρα γίνεται λόγος για Παρασκευή.
Μέχρι τότε, οι ακυβέρνητες πολιτείες της ΕΛΑΣ θα πλέον σε αχαρτογράφητα νερά και οι όποιες περιπαιχτικές αναφορές σε μητροπολίτες να υποστασιοποιούνται.