Στα χρόνια που έρχονται & δυστυχώς και για αυτά που πέρασαν, η έρευνα, η γνώση, η συμμετοχή στις εξελίξεις, τεχνολογικές, επιστημονικές, είναι το κυρίαρχο βήμα, που βοηθά οικονομίες και παραγωγικές δραστηριότητες να προσαρμοστούν, οχι απλά να επιβιώσουν, αλλά να είναι ανθεκτικές, ανταγωνιστικές.
Κανείς σήμερα δεν μπορεί να φανταστεί την Κρήτη χωρίς το ΙΤΕ, την Πάτρα χωρίς το Πανεπιστήμιο, την Ελλάδα χωρίς το Πολυτεχνείο, τη Γεωπονική.
Ανάπτυξη και Παιδεία και Δικαιοσύνη, θέλουν σχολές και τμήματα που φέρνουν πεδία αναζήτησης γνώσης, για Αξίες, Ισονομία, Βιοηθική.
Όσο και αν βασανίζεται η δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα, απο υποχρηματοδότηση, συστήματα και λάθη, δεν παύει στιγμή, χρονιά, να μην μας κάνει περήφανους για τα επιτεύγματα δεκάδων νέων επιστημόνων, ανά το κόσμο.
Η δημόσια παιδεία, κοινωνικό αγαθό, είναι σαφές οτι, σε μια προοδευτική κυβέρνηση, θα ήταν προτεραιότητα. Και με κλίμα συμμετοχής, χωρίς δεσμεύσεις, θα καλούσε σε ορθό διάλογο για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, σεβόμενη το αυτοδιοίκητο, απέναντι σε καθε γάγγραινα και παθογένεια.
Το πως βασανίζεται χρόνια η Στερεα με την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ειναι χαρακτηριστικό της μη ολοκληρωμένης πολιτικής και της Περιφέρειας και της Πολιτείας, για το τι ουσιαστικά θέλουν για την περιοχή.
– Θα μπορούσαν να κάνουν τη Στερεά το καλύτερο κέντρο στη χώρα στην Τεχνολογική και Επαγγελματική εκπαίδευση. Δεν έγινε.
– Ο Γαβρογλου έστησε δεξιά κ αριστερά σχολές, άλλες σε συνεργασία με το ΕΚΠΑ, άλλες με τη Γεωπονική. Βόλεψε η λύση αυτή, όλοι “κάτι πήραν”.
– Από το προεκλογικό “Πανεπιστήμιο Στερεάς” πήγαμε στην κατανομή Γαβρογλου και οι οποίες αντιρρήσεις κράτησαν μερικές βδομάδες.
– Έγιναν όμως βήματα για να στηριχθούν τα νέα τμήματα;;
– Υπάρχει σήμερα κοινή αντίληψη ή έστω θέσεις της Αυτοδιοίκησης, των Επιμελητηρίων και της Περιφέρειας, για το τι τελικά θέλουν, για τα επόμενα 10, 20 χρόνια στον τόπο τους και τη Στερεά;;
– Υπάρχει κάπου κάποιος οδικός χάρτης για το τι θέλει σήμερα η Στερεά και οι Νόμοι της;;
– Έχουμε σαφή θέση για τα τμήματα και τις κατευθύνσεις του Γεωπονικού στη Στερεά;;
Είναι παράδοξο να μιλήσουμε και να πούμε πως το Γεωπονικό δεν μπορεί να προσφέρει υπεραξία, στη γνώση μας για το τι συμβαίνει με την κλιματική κρίση, πως καλλιεργούμε με ορθή διαχείριση πόρων και νέες τεχνολογίες, πως συσκευαζουμε με ασφάλεια προϊόντα.
Τι κάνουμε όμως τόσο καιρό και πριν- για μια ακόμη φορά – και αυτό το τμήμα βρεθεί σε πιθανό κίνδυνο, λόγω αλλαγής τρόπου εισαγωγής.
Δηλαδή, αν δεν άλλαζε το σύστημα η κυβέρνηση, σε όφελος της ιδιωτικής εκπαίδευσης (γιατί πριν το θέμα των βάσεων είναι όλο το οικοδόμημα της Παιδείας) θα μέναμε σε αδράνεια δεν θα μας απασχολούσε τίποτα;
– Δεν θα έπρεπε εδω και δύο χρόνια να συζητήσουμε για την στελέχωση του τμήματος που αργεί ήδη, και
– Το πως θα συνδεθεί ουσιαστικά το τμήμα και η μετεξελιξη του, με τα τοπικά χαρακτηριστικά, τις ανάγκες, τις ευκαιρίες;;
– Πως θα φέρει συνέδρια, σχολεία για τους παραγωγούς μας, εκπαίδευση στις νέες τεχνολογίες;;
– Πως θα συνδέσει την παράδοση με το αύριο για την ορθή διαχείριση εδάφους κ υδατικών πόρων;;
Πάλι, δυστυχώς, τρέχουμε, υπό απειλή.
Το τμήμα, τα τμήματα, αξίζει να σωθούν, οχι για το τον πολιτικό κομπασμό, αλλά γιατί- αν ασχοληθούμε και εμείς σοβαρά, Βουλευτης, Αυτοδιοίκηση και Κοινωνία – θα βοηθήσει και τα μυαλά μας να ανοίξουν και να ζήσουμε εδώ καλύτερα.