Με αφορμή το άτυχο συμβάν του συμπολίτη μας γιατρού με το δάγκωμα από το αδέσποτο σκυλί, επαναφέρω αυτά που έγραφα πέρυσι τέτοιο καιρό σχετικά με την εφαρμογή της νομοθεσίας για τα αδέσποτα, την ενημέρωση και την πρόληψη.
Έγραφα λοιπόν ότι είναι ανάγκη να γίνει μια οργανωμένη προσπάθεια για τη σταδιακή μείωση του αριθμού των αδέσποτων – μέχρι να μηδενιστεί ο αριθμός! Να γίνει με οργανωμένο τρόπο, με τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και των φιλοζωικών οργανώσεων, επιβάλλοντας την εφαρμογή του νόμου και καλλιεργώντας την κουλτούρα της πραγματικής αγάπης και του σεβασμού στα δικαιώματα των ζώων. Όλων των ζώων! Τέτοια μέτρα, όπως ο έλεγχος με την πλήρη σήμανση (τσιπάκια) και καταγραφή των ζώων συντροφιάς -και των ιδιοκτητών τους- στη Διαδικτυακή Ηλεκτρονική Βάση σήμανσης και καταγραφής, το Μητρώο των Ζώων συντροφιάς σε κάθε δήμο, η στείρωση, το περιλαίμιο και η μεταλλική του κονκάρδα προβλέπονται από τη νομοθεσία. Και το ερώτημα είναι: γιατί δεν εφαρμόζονται και γιατί δεν ελέγχονται όσοι δεν συμμορφώνονται.
Το βάρος του ελέγχου της εφαρμογής του νόμου ανήκει πρωτίστως στον Εισαγγελέα και στην Αστυνομία, που καλούνται να εποπτεύσουν την εφαρμογή του. Όμως, ένα μεγάλο μερίδιο της ευθύνης ανήκει στους δήμους και στη δημοτική αστυνομία. Η εμπειρία γενικά λέει, ότι δεν αρκεί η στείρωση μόνο των αδέσποτων. Πρέπει να επιμείνουμε στη στείρωση και των δεσποζόμενων. Επειδή πολλοί επικαλούνται το κόστος στείρωσης – και πράγματι είναι σημαντικό για πολλές οικογένειες – θα μπορούσαν οι δήμοι να επιδοτούν αυτή την καμπάνια στείρωσης ελαφρύνοντας με κάποιον τρόπο το κόστος για τους ιδιοκτήτες. Στείρωση χωρίς εισοδηματικά κριτήρια και γραφειοκρατία, γιατί όποιος αγαπάει πραγματικά το ζώο του, έχει φροντίσει να είναι νόμιμος και να έχει τον κτηνίατρό του από την ώρα που γεννήθηκε. Όσοι θα το πάνε στο κυνοκομείο για στείρωση, φοβάμαι ότι είναι λίγο πριν το στάδιο του να το καταστήσουν αδέσποτο… Και, να το λέμε, ΚΑΝΕΝΑ κυνοκομείο δεν λειτουργεί νόμιμα και κανένας δήμος δεν εφαρμόζει το νόμο! Ό, τι κάνουν οι δήμοι σήμερα, είναι αποσπασματικές πρόχειρες, παράνομες εν πολλοίς, ενέργειες.
Οι φιλοζωικές οργανώσεις πρέπει να αλλάξουν τη ρητορική τους και να επιμείνουν στη ρίζα του φαινομένου, με όρους πρόληψης∙ και όχι καταστολής. Ο βασικός τους ρόλος είναι να υπερασπίζονται κάθε στιγμή τα δικαιώματα των ζώων και ταυτόχρονα να απαιτούν την εφαρμογή του νόμου σε όλες του τις παραμέτρους. Και το βασικό πρόβλημα σήμερα είναι ο πολλαπλασιασμός των αδέσποτων∙ και όχι τόσο η ίδια η φροντίδα τους. Πρόβλημα, ναι, είναι η λειψή φροντίδα από τους ιδιοκτήτες ή τους φερόμενους ιδιοκτήτες! Λέω «φερόμενους» ιδιοκτήτες, γιατί εκεί είναι το πρόβλημα., που λειτουργεί ως Λερναία Ύδρα. Στη βάση αυτή θα μπορούσε να γίνει ένας ήπιος και ειλικρινής οργανωμένος διάλογος, χωρίς ακρότητες, να μπουν οι στόχοι και να εφαρμοστούν προγράμματα μετρώντας τα αποτελέσματα. Το φαινόμενο είναι πανελλαδικό και δεν αντιμετωπίζεται τοπικά ή αποσπασματικά. Να λειτουργήσει πραγματικά η Επιτροπή των Ζώων Συντροφιάς σε κάθε δήμο με τη συμμετοχή και δημοτών, με βασικό στόχο την εφαρμογή του νόμου, με διαφάνεια και ενημέρωση για τα αποτελέσματα.
Τέλος, η ενημέρωση των πολιτών και των νέων ανθρώπων δεν πρέπει να σταματάει μόνο στην αγάπη για τα ζώα συντροφιάς, αλλά να επεκτείνεται κατά προτεραιότητα στο τι σημαίνει υιοθεσία, τι ευθύνες έχει όποιος υιοθετεί ένα ζώο συντροφιάς και τι λέει ο νόμος. Είναι απαραίτητο να γίνονται ημερίδες και συνέδρια με το θέμα αυτό, ανάλυση της νομοθεσίας και των μέτρων για μια ολοκληρωμένη αντίληψη, για σεβασμό και σωστή αντιμετώπιση των δικαιωμάτων των ζώων.
Άρα: ενημέρωση, ενημέρωση και πρόληψη, και αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας. Όχι άλλη καθυστέρηση!.
Λαμία, Νοέμβρης 2020
Στέφανος Σταμέλλος
© 2020 - 2021 | Designed with 💗 by 