Χιροσίμα: 80 Χρόνια Μετά – Η Σιωπή που Φωνάζει Ακόμα

Στις 6 Αυγούστου 1945, ο κόσμος άλλαξε για πάντα. 80 χρόνια μετά τον πυρηνικό όλεθρο της Χιροσίμα, η ανθρωπότητα εξακολουθεί να μετρά πληγές, να αναρωτιέται και –ευτυχώς– να θυμάται.

6 Αυγούστου 1945. Ώρα 08:15. Ένα εκτυφλωτικό φως και στη συνέχεια απόλυτο σκοτάδι. Η ατομική βόμβα με το όνομα Little Boy πέφτει στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, σκορπίζοντας θάνατο, καταστροφή και ένα φρικτό προηγούμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Σχεδόν 140.000 άνθρωποι πέθαναν μέχρι το τέλος του 1945, πολλοί από αυτούς ακαριαία. Οι επιζώντες –γνωστοί ως Χιμπακούσα– κουβάλησαν το τραύμα στις ψυχές και στα σώματά τους για δεκαετίες. Κάθε μαρτυρία τους δεν είναι απλώς ιστορία, είναι προειδοποίηση.

Η σιωπηλή μαρτυρία της Πόλης

Σήμερα, η Χιροσίμα δεν είναι πια ερείπια. Είναι μια σύγχρονη, ζωντανή πόλη. Όμως η Μνήμη υπάρχει παντού:

• στο Μνημείο της Ειρήνης (το μοναδικό κτίριο που διασώθηκε κοντά στο επίκεντρο της έκρηξης),
• στο Πάρκο Ειρήνης,
• και στα πρόσωπα όσων επιμένουν να διηγούνται την ιστορία, για να μην επαναληφθεί.

Η Ιαπωνία, από το 1945 κι έπειτα, έγινε σύμβολο της ειρηνικής αντίστασης κατά των πυρηνικών όπλων. Η Χιροσίμα δεν ζητά εκδίκηση – ζητά συνείδηση.

Ο κόσμος σήμερα: έχουμε μάθει;

80 χρόνια μετά, ο πυρηνικός κίνδυνος δεν έχει εκλείψει. Οι παγκόσμιες εντάσεις, οι εξοπλισμοί, οι απειλές και η εύθραυστη διεθνής ισορροπία δείχνουν πως η ιστορία δεν είναι παρελθόν.
Και η Χιροσίμα μάς θυμίζει:

Η ειρήνη δεν είναι δεδομένη. Είναι επιλογή. Είναι ευθύνη.

Το καθήκον της Μνήμης

Η επέτειος των 80 χρόνων από τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα δεν είναι απλώς ένα ιστορικό γεγονός. Είναι ένα ηθικό ορόσημο.
Ένα κάλεσμα:

• για διατήρηση της ιστορικής αλήθειας,
• για σεβασμό προς τα θύματα,
• και για συνεχή αγώνα ενάντια στη λήθη και στη βαρβαρότητα.

Η Χιροσίμα δεν είναι μακριά. Είναι εδώ – στην καθημερινή μας επιλογή να φωνάξουμε ποτέ ξανά.