Η απόφαση της κυβέρνησης της Αλμπέρτα του Καναδά να αποσύρει βιβλία από τις σχολικές βιβλιοθήκες λόγω «σεξουαλικού περιεχομένου» προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Μεταξύ των βιβλίων που αφαιρέθηκαν ήταν και το «Η ιστορία της Θεραπαινίδας» της Μάργκαρετ Άτγουντ (The Handmaid’s Tale), το 1984 του Τζορτζ Όργουελ και το Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος του Άλντους Χάξλει (Brave New World). Η απόφαση αυτή οδήγησε σε αναστολή της πολιτικής από την κυβέρνηση με στόχο την αναθεώρηση των κατευθυντήριων γραμμών ώστε να διασφαλιστεί ότι έργα που θεωρούνται κλασικά παραμένουν προσβάσιμα στους μαθητές.
Η συγγραφέας Μάργκαρετ Άτγουντ αντέδρασε στην απόφαση δημοσιεύοντας μια σατιρική ιστορία μέσα απ’ την οποία επικρίνει την πολιτική λογοκρισία. Η ιστορία επικεντρώνεται σε δύο «τέλεια» παιδιά τα οποία ζουν σε έναν αποστειρωμένο κόσμο προβάλλοντας έτσι τις υπερβολικές προσπάθειες για «ηθική» καθαρότητα. Η απόφαση αυτή προβληματίζει ή θα έπρεπε να προβληματίζει σχετικά με το τι και το γιατί θα πρέπει, εν έτει 2025, να απαγορεύονται βιβλία. Προστατεύουν στ’ αλήθεια τέτοιου είδους απαγορεύσεις ή οδηγούν σε αντίθετα αποτελέσματα;
Τα κλασικά βιβλία έχει σημασία να έχουν τη θέση τους στις σχολικές βιβλιοθήκες καθώς προσφέρουν την ευκαιρία στους μαθητές να αναπτύξουν κριτική σκέψη και να εξετάσουν κοινωνικά και ηθικά ζητήματα μέσα από την ασφάλεια της λογοτεχνίας. Η λογοκρισία το μόνο που καταφέρνει είναι να περιορίσει την πρόσβαση σε σημαντικές ιδέες και να εμποδίσει τη συζήτηση για κρίσιμα κοινωνικά θέματα.
Όλα τα βιβλία πρέπει να είναι προσβάσιμα για όλους. Η γνώση είναι για όλους. Κι όπως είχε πει κι ο μεγάλος συγγραφέας Ρέι Μπράντμπερι: «Δεν πιστεύω στα κολέγια και τα πανεπιστήμια. Πιστεύω στις βιβλιοθήκες, γιατί οι περισσότεροι μαθητές δεν έχουν χρήματα.
Όταν αποφοίτησα από το λύκειο, ήταν η περίοδος της Μεγάλης Ύφεσης και δεν είχαμε καθόλου χρήματα. Δεν μπορούσα να πάω στο πανεπιστήμιο, οπότε πήγαινα στη βιβλιοθήκη τρεις φορές την εβδομάδα για δέκα χρόνια.»
© 2020 - 2021 | Designed with 💗 by 