Περάσαμε την Α΄ καραντίνα. Μας είπαν μπράβο ότι οι εξωτερικοί δείκτες τους ήταν πολύ καλοί έως άριστοι…… Όμως δεν μας είπαν πως ήταν οι εσωτερικοί δείκτες στα σπίτια. Το υποψιαζόντουσαν όμως ή από πληροφορίες ή από εμπειρία.
Ξεκαθάρισαν και μερικοί λογαριασμοί, μπήκαν κάποια πράγματα στη θέση τους και όταν ανοίξανε οι πόρτας, πήραμε όλοι τους δρόμους.
Άλλοι γύρισαν, άλλοι τράβηξαν το δικό τους δρόμο, άλλοι φιλοσόφησαν το πείραμα του εγκλεισμού, πιστεύοντας ότι ήταν κάτι που πέρασε. Μεσολάβησε το χαλαρό καλοκαίρι και νάμαστε πάλι σε καραντίνα.
Έχοντας την εμπειρία της προηγούμενης, και για να προλάβουν τη <<σφαγή>> κάνανε ένα καινούργιο υπουργείο που απευθύνεται στην ψυχική μας υγεία, μας έδωσαν και τηλέφωνα, τα μάθαμε από έξω κι έτσι θεωρήσαμε τον εαυτό μας οπλισμένο, απειλώντας σε επεισόδια, ότι θα το μαρτυρήσουμε στην υπουργό.
Δεν ξέρω, αλλά τα δικά μου γκάλοπ, και από φιλικά μου σπίτια όπως μαθαίνω, εν σχέση με την προηγούμενη καραντίνα, κατέληξα ότι ήταν πιο ήρεμα τα πράγματα έως πολύ καλά.
Το πήραμε απόφαση και τη βγάλαμε ήρεμα περιμένοντας και το 21.
Το εορταστικό της ελευθερίας έτος.
Να και το εμβόλιο. Να και το χαμόγελο στα χείλη μας.
Κοντεύει και η 25 Μάρτιου, ημέρα της ελευθερίας.
Θα σηκώσει και το λάβαρο ο Παλαιών Πατρών Χαρδαλιάς.
Ε! Ρε και τότε!
Τούρκοι βαστάτε τα άλογα.