Η αρχόντισσα της Ρούμελης “συνάντησε” τα παλικάρια της (Video)

Στην επετειακή εκδήλωση απότισης τιμής όσων αποφάσισαν να κηρύξουν την επανάσταση στην Ρούμελη, που όπως ανέφερε ο κ.Κωσταγιάννης: “…αυτό το χρέος εκπληρώνουμε σήμερα με την πάνδημη τούτη γιορτή ,τιμούμε όλους εκείνους τους επώνυμους και ανώνυμους που με την αυτοθυσία τους, ελευθέρωσαν την φτωχή αλλά ιερή τούτη γή”,  όλοι ήταν εκεί και φέτος ,με την αξία της ελευθερίας αλλα και της πραγματοποίησης των λεγομένων μας,αναγκαία όσο ποτέ.

Χρύσα Τσεπραηλίδου

Μετά από την επιμνημόσυνη δέηση οι σύλλογοι της περιοχής χόρεψαν δημοτικά τραγούδια που ήχησαν μέσα στον χώρο του μοναστηριού οπως και τότε , αφού πρώτα ακούστηκε μέσα στον ιερό ναό η Υπερμάχω και τελέστηκε το Επετειακό μνημόσυνο. 

Ο Επίσκοπος Ησαίας λίγες μέρες μετά της ευλογίας της επανάστασης στην Ρούμελη πέθανε δίπλα στο αδελφό του στην μάχη της Αλαμάνας.

Ο Βαλαωρίτης ως επίλογο στο τρίτο άσμα του Αιακού βάζει αυτούς τους στίχους:

«… Στ’ αγέρι κρεμασμένα ωσάν καντήλια τ’ ουρανού, αποβραδίς δυο φώτα εφάνηκαν στη σκοτεινιά… Κανείς δεν τάχε ανάψει… Κ’ ένας που πέρασε απεκεί, καλόγερος, διαβάτης, κ’ είδε το θάμμα κ’ έδραμε, στη λάμψη δυο κεφάλια ηύρε που πλάγιαζαν γλυκά… τώνα του Παπαγιάννη και τάλλο του Δεσπότη του. Γονατιστός εμπρός τους έμειν’ ο γέρος κ’ έκλαψε. Τους έρριξε τρισάγιο τα φίλησε στο μέτωπο και με το δοκανίκι έσκαψε λάκκο κ’ έθαψε τ’ αχώριστα τ’ αδέρφια. Βλογάει το χώμα τρεις φοραίς… Έκαμε το σταυρό του και χάνεται στην ερημιά… Εσβήστηκαν τα φώτα»…

H Επανάσταση των Σαλώνων το 1821
Τον Φεβρουάριο του 1821 ο Ησαΐας μαζί με τον αδελφό του και τον ηγούμενο της Μονής Οσίου Λουκά Χατζή βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου συναντήθηκε με τον πατριάρχη. Στις 11 Μαρτίου επιστρέφει και αποβιβάζεται κρυφά στην Αντίκυρα. Ανεβαίνει στη Μονή Οσ. Λουκά όπου τον περιμένει ο Αθανάσιος Διάκος. Στον εσπερινό ορκίζεται πρώτος ο ίδιος και μετά ορκίζει στην Επανάσταση το ασκέρι του Διάκου. Στη συνέχεια πηγαίνει στα Σάλωνα και συνεννοείται με τον Πανουργιά. Φτάνουν όπλα και πολεμοφόδια από το Γαλαξείδι και μοιράζονται στα σπίτια των προυχόντων. Στις 24 Μαρτίου ο Ησαΐας ευλογεί και πάλι τα όπλα των ανδρών του Πανουργιά στο Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία. Παρευρίσκονται και οι προεστοί των Σαλώνων Αναγνώστης Γιαγτζής, Αναγνώστης Κεχαγιάς και Ρήγας Κοντορήγας. Την 25 Μαρτίου ο Γκούρας καταλαμβάνει το Γαλαξείδι και στις 28 ο Σκαλτσοδήμος το Λιδορίκι. Την 26 Μαρτίου ο Ησαΐας φτάνει πάλι στον Όσιο Λουκά όπου βρίσκεται και ο Διάκος. Γίνεται δοξολογία και την επομένη οι ένοπλοι φεύγουν για τη μάχη. Στις 27 Μαρτίου αρχίζει η πολιορκία του κάστρου των Σαλώνων, από τους επαναστάτες του Πανουργιά, ενώ στη πόλη συγκροτήθηκε “ελληνική διοίκηση”. Την ίδια ημέρα πραγματοποιείται η επίσημη έναρξη του Αγώνα από τον Ησαΐα Σαλώνων ορκίζοντας τους επαναστάτες μαζί με τους άλλους δύο επισκόπους στο μοναστήρι του Οσίου Λουκά, που είχε καταστεί η “Αγία Σοφιά της Ρούμελης”, καθώς και στα μοναστήρια Προδρόμου και Αγίας Παρασκευής ευλογώντας τα όπλα των συγκεντρωθέντων κατά των Τούρκων αγωνιστών και ουσιαστικά κηρύσσοντας επίσημα την επανάσταση στη Βοιωτία. Την 1 Απριλίου καταλαμβάνεται η Λειβαδιά.

Μετά την πτώση του Κάστρου της Λιβαδειάς στις 1 Απριλίου και του κάστρου των Σαλώνων στις 10 Απριλίου (ανήμερα του Πάσχα) στα χέρια των Ελλήνων ο Ησαΐας σπεύδει να συναντήσει τον Διάκο και τον Δυοβουνιώτη στο Ζητούνι. Συμμετέχοντας στη μάχη της Αλαμάνας ο Ησαΐας, κρατώντας τον Σταυρό ηγήθηκε των Ελλήνων αγωνιστών, αλλά στη σύγκρουση με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη στο ύψωμα Χαλκωμάτα, τραυματίζεται θανάσιμα. Μαζί σκοτώνεται και ο αδελφός του, ο ιερέας γνωστός ως παπα-Γιάννης.
Οι Τούρκοι, απέκοψαν το κεφάλι του νεκρού του Ησαΐα, του αδελφού του και άλλων αγωνιστών και τα απόθεσαν απέναντι από τον Διάκο, κατά τη διάρκεια της μαρτυρικής εκτέλεσής του με ανασκολοπισμό στη Λαμία, ενώ μετά το θάνατο του Έλληνα στρατηγού τα πέταξαν σε ένα ρέμα, μαζί με τη σορό του εκτελεσμένου. Το 1916 προς τιμή του Ησαΐα και του αδελφού του στήθηκε μαρμάρινος σταυρός κοντά στη βρύση που λέγεται “Δεσποτόβρυση” πάνω στον παλαιό δρόμο Άμφισσας-Λαμίας

Ο Επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας (1780 – 23 Απριλίου 1821) ήταν Έλληνας κληρικός, Φιλικός και αγωνιστής του 1821.

Ήταν ο πρώτος επίσκοπος που έπεσε μαχόμενος κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Γεννήθηκε στη Δεσφίνα Φωκίδος σε ένα σπίτι κοντά στην εκκλησία του Αγίου Χαράλαμπου το έτος 1769 και βαπτίσθηκε Ηλίας, το τρίτο παιδί της οικογένειας του ιερέα Παπά-Στάθη και της Αρχόντως. Αδέλφια του ήταν ο Γιάννης (που έγινε τσοπάνης) και ο Θεοδόσης, καλόγηρος στη Μονή του Οσίου Λουκά. Στα 18 του χρόνια στάλθηκε από τον πατέρα του στην Άμφισσα για να προετοιμασθεί για ιερατική ζωή, θητεύοντας κοντά στον καλόγηρο Γεράσιμο Λύτσικα. Το 1797 εκάρη μοναχός στη Μονή Τιμίου Προδρόμου Δεσφίνας λαμβάνοντας το όνομα Ησαΐας και χειροτονήθηκε διάκονος στη Μονή Οσίου Λουκά.Προαχθείς γρήγορα ως Ηγούμενος, λόγω του νεαρού της ηλικίας, ήγειρε το ενδιαφέρον του από Αδριανουπόλεως Πατριάρχη Κύριλλου Στ’ όπου και τον κάλεσε το 1814 στην Κωνσταντινούπολη για επιμόρφωση. Εκεί γνωρίστηκε και με τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε’, αλλά και μυήθηκε στα της Φιλικής Εταιρίας, το 1818. Το ίδιο έτος χειροτονήθηκε επίσκοπος όπου και ανέλαβε επίσκοπος Σαλώνων μετά το θάνατο του Ιωακείμ, κατόπιν παραινέσεων τοπικών προκρίτων αλλά και του ίδιου του Αλή-Πασά. Δύο χρόνια μετά έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρίας, αναπτύσσοντας φιλανθρωπική δράση, συγκεντρώνοντας χρήματα και όπλα τα οποία αποθήκευε στα Σάλωνα. (πηγη wikipedia)