Αφρ. Παπαθανάση: Μόνο η κάθαρση μπορεί να σώσει κόμματα και πολιτικό σύστημα

Κανένα κόμμα, στέλεχος, βουλευτής και αρχηγός δεν είναι πάνω από το συμφέρον της Χώρας, το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον.

Δεν πορεύεται η πολιτική σκηνή με την παραπάνω αρχή.

Και δεν υπάρχουν, επειδή συγκεκριμενοι δεν επιτρέπουν, οι ισχυρές ανεξάρτητες εξουσίες και θεσμοί, που θα στείλουν τον κάθε πολιτικό απατεώνα σε εισαγγελέα. Αυτόν που επιτρέπει κατατμήσεις έργων για να αυξήσει κόστος και να επωφεληθεί, αυτόν που πουλά στο διαδίκτυο επιστολές του Ιησού, αυτόν που διδάσκει μίσος και επιβάλει βία.

Το πολιτικό σύστημα θα απογοητεύσει ξανά αν δεν σεβαστεί τη μνήμη των νεκρών.

Χάθηκαν, γιατί τα αυτονόητα μιας δημόσιας υποδομής δεν υπήρχαν σε έναν φαύλο κύκλο ανικανότητας, κατατμήσεων έργου, υστεροβουλίας για διανομή πίτας σε εργολάβους. Οι εταιρείες που εμπλέκονται και αυτές να κατανομαστουν και να κληθούν από εισαγγελικές αρχές.

Η οργή είναι τεράστια.

Οι απαιτήσεις για εξηγήσεις δεν μπορούν να απαντηθούν με μισές ή βολικές αλήθειες ή με το ξέπλυμα του “όλα ίδια”.

Οφείλουμε στους νεκρούς και στις οικογένειες τους τουλάχιστον την καθαρή αλήθεια. Αυτό για τις ευθύνες, που σαφώς πρέπει να έχουν ημερομηνίες “λάθους” και ονοματεπώνυμο.

Τα κόμματα ας κάνουν το ίδιο. Να μην κρύψουν πίσω από το επιχείρημα της κομματικής επιβίωσής τους καμία σκιά.

Είναι ο δικός τους τρόπος ανάληψης ευθύνης.

Που δεν μπορεί να μεταβιβαστεί ούτε στα tweets των τρολ ούτε σε επιθέσεις έναντι των άλλων.

Ή θα γίνει κάθαρση ή το πολιτικό σύστημα θα συνεχίσει, άρρωστο και αναξιόπιστο να πορεύεται, με νικητές και ηττημένους από την ένταση των στιγμών.

Η κάθαρση αυτή τη στιγμή αφορά την πάσα αλήθεια για το σύστημα ασφαλείας που θα έπρεπε να υπάρχει στην συγκεκριμένη υποδομή.

Η συζήτηση για το ποιες υποδομές και σε ποιο πλαίσιο ιδιοκτησίας τους οφείλει να ακολουθήσει αυτό των δεσμεύσεων, πολιτικών πρακτικών σε παρελθόν, παρόν και μέλλον για το τέλος της κονόμας στο δημόσιο βίο, το τέλος του πελατειασμού.

Ως Πολίτες δεν πρέπει- παλι- να ξεχάσουμε θύματα.  Ζωές, όνειρα, που χαθήκανε γιατί μας αρέσει ο καναπές μας και να βολευομαστε και εμείς.

Ως Πολίτες δεν πρέπει πάλι να συγχωρησουμε ενα σαθρό πολιτικό σύστημα, μίζας, ανικανότητας, αλαζονείας.

Και η συμμετοχή μας με απαιτήσεις μπορεί να κρίνει αλλαγές.

Το παραμύθι “όλα ίδια, όλοι ίδιοι” βολεύει μόνο την ακινησία για αλλαγές, το ίδιο το σαθρό σύστημα και την ακροδεξιά.

Μην το επιτρέψουμε.

ΥΓ. Ουδείς μας παραπλανημενος.