Στις 21η Μαίου 2021 αποφασίστηκε από το δημοτικό συμβούλιο Διστόμου Αντίκυρας Αράχωβας ,η περαιτέρω διαδικασία και την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος που θα κηρύσσει την 10 Ιουνίου, ημέρα που το αποτρόπαιο εγκλημα των γερμανών κατακτητών άφησε ορφανό και άλαλο όλο το χωριό του Διστόμου.
Σύμφωνα με την ιστορία και την αναφορά του δημάρχου Ιωάννη Σταθά….
….Ως ημέρα επιτέλεσης του μνημοσύνου των θυμάτων ορίστηκε από την κοινότητα η 10η Ιουνίου κάθε έτους, ύστερα από πρόταση που κατέθεσε στο Δημοτικό Συμβούλιο ο Πολιτισμικός Σύλλογος το 1977.
Η ημέρα αυτή αποτελεί μία παύση της καθημερινότητας και διαχωρίζεται από τον εργασιακό χρόνο. Επιχειρήσεις, εμπορικά και δημόσια καταστήματα είναι κλειστά ως ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των σφαγιασθέντων. Διστομίτες που κατοικούν σε άλλες περιοχές επιστρέφουν στις 10 Ιουνίου για να αποτίσουν φόρο τιμής, αλλά και για να επανασυνδεθούν με τις ρίζες τους και την ταυτότητά τους.
Κοινότητες μνήμες, όπως επίσημες αντιπροσωπείες από τις μαρτυρικές πόλεις και χωριά, ακτιβιστές, πολίτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό τιμούν με την παρουσία τους και συμμετέχουν ενεργά στις Επετειακές Εκδηλώσεις Μνήμης, αποτελούν μέρος της πομπής που ανηφορίζει το πρωί κάθε 10ης Ιουνίου τον λόφο του Μαυσωλείου, καθώς για αυτούς το Δίστομο είναι το σύμβολο της ναζιστικής Κατοχής στην Ελλάδα, αλλά και το σύμβολο της αντιφασιστικής αντίστασης, καθώς και του αγώνα για τη δικαίωση των εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας και της υπεράσπισης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Το Δίστομο ανακηρύχθηκε σε Μαρτυρική Πόλη σύμφωνα με το υπ’ αρ. 277/16-12-1998 Προεδρικό Διάταγμα μαζί με επτά άλλες πόλεις.
…………………………………………..
- Λήψη απόφασης για καθιέρωση της 10ης Ιουνίου ως ημέρα τοπικής αργίας της Κοινότητας Διστόμου του Δήμου ΔΙΣΤΟΜΟΥ-ΑΡΑΧΟΒΑΣ-ΑΝΤΙΚΥΡΑΣ
Εισηγητής: ΔΗΜΑΡΧΟΣ - Στο Δίστομο και στο Δημοτικό Κατάστημα σήμερα την 19η του μήνα Μαΐου του έτους 2021 και ώρα 2:00 μμ συνήλθε σε τακτική συνεδρίαση μέσω τηλεδιάσκεψης το Δημοτικό Συμβούλιο ύστερα από την αρίθμ. 3132 – 14/5/2021 έγγραφη πρόσκληση του κ. Προέδρου που επιδόθηκε σε κάθε ένα
σύμβουλο, στο Δήμαρχο, στα Συμβούλια των Κοινοτήτων, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 67 του Ν. 3852/2010 «Πρόγραμμα Καλλικράτης».
Πριν από την έναρξη της συνεδρίασης ο κ. Πρόεδρος διαπίστωσε, παρόντος και του κ. Δημάρχου Σταθά Ιωάννη, ότι σε σύνολο 21 μελών παραβρέθηκαν 11 μέλη:
Π Α Ρ Ο Ν Τ Ε Σ Α Π Ο Ν Τ Ε Σ
1) Ληξουριώτης Χαράλαμπος Πρόεδρος 1) Ζάκκας Νικόλαος
2) Παναγάκος Δημήτριος 2) Σωτηρίου Ιωάννης
3) Αλεξανδράκος-Αλμπάνης Χαράλαμπος 3) Μαργαρίτης Δημήτριος
4) Βρούλιας Νικόλαος 4) Μίχος Ιωάννης
5) Τσίρη Δημητρούλα 5) Σύρου Ελένη
6) Αγγελόπουλος Γεώργιος 6) Αδαμάκος Παναγιώτης
7) Μπέλλος Αθανάσιος 7) Σαμουήλ Γεώργιος
8) Δημάκας Παναγιώτης 8) Μπακούρος Δημήτριος
9) Πάστρας Ιωάννης 9) Ζάκκας Λουκάς
10) Φιλίππου Χρήστος 10) Παντίσκας Σωτήριος
11) Σφουντούρης Μιλτιάδης Οι οποίοι δεν προσήλθαν
Στην συνεδρίαση αυτή παραβρέθηκε και η Βιολέττα Κεφάλα, υπάλληλος του Δήμου, για την τήρηση των πρακτικών. Ο κ. Πρόεδρος κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης την 2:00 μμ ώρα για συζήτηση και λήψη απόφασης στα θέματα της ημερήσιας διάταξης Με το άρθρο 1 παρ 11 της από 29 Δεκεμβρίου 1980 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου του Προέδρου της Δημοκρατίας “περί καθιερώσεως πενθημέρου εβδομάδος, εργασίας των δημοσίων εν γένει υπηρεσιών και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων”, που δημοσιεύθηκε στο αριθ. 299/30.12.1980 ΦΕΚ (τεύχος Α’), και κυρώθηκε με το Ν. 1157/1981, ορίστηκαν οι αργίες των Δημοσίων Υπηρεσιών
Εκτός από τις ανωτέρω αργίες ισχύει (μία για κάθε έτος) τοπική ημέρα αργίας, με την προϋπόθεση ότι έχει καθιερωθεί για τον εορτασμό θρησκευτικού ή ιστορικού γεγονότος με Προεδρικό Διάταγμα.
Με τον ΑΝ 198/1967, οι δημόσιες εορτές τοπικής σημασίας και οι αργίες για τον εορτασμό θρησκευτικού ή ιστορικού γεγονότος καθιερώνονταν με διατάγματα, ύστερα από πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών, Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Εθνικής Άμυνας, των οποίων η μέριμνα κατάρτισης, υπογραφής, δημοσίευσης και εκτέλεσης είχε ανατεθεί στον Υπουργό Εσωτερικών, στον οποίο στη συνέχεια δόθηκε η αποκλειστική αρμοδιότητα με το ΠΔ 555/77.
Στη συνέχεια ο λόγος δόθηκε στον κ. Δήμαρχο που πρότεινε την καθιέρωση της 10ης Ιουνίου ως ημέρα τοπικής αργίας της Κοινότητας Διστόμου (Δίστομο και οικισμός Παραλίας Διστόμου) θέτοντας υπόψη του Δημοτικού Συμβουλίου ένα σύντομο ιστορικό ως εξής:
Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το Δίστομο είναι ημιορεινή κωμόπολη της επαρχίας Λιβαδειάς του νομού Βοιωτίας. Από το 2010, είναι έδρα του δήμου Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας. Η ομώνυμη δημοτική ενότητα αποτελείται από τους οικισμούς Διστόμου, Παραλίας Διστόμου και Αγίου Νικολάου.
Ο πληθυσμός του οικισμού, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι 1.589 κάτοικοι και 1.578 ο οικισμός της Παραλίας Διστόμου. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Βοιωτίας, χτισμένο σε μία μικρή πεδιάδα που εκτείνεται ανάμεσα στα όρη Κίρφη, Παρνασσός και Ελικώνας. Το Δίστομο
κατοικείται αδιάλειπτα από την Εποχή του Χαλκού έως σήμερα. Τεκμήρια της αρχαίας ιστορίας του φιλοξενούνται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Ιδιαίτερα σημαντική στάθηκε η συνεισφορά του στη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, καθώς στο Δίστομο έλαβε χώρα στις αρχές του 1827 μία από τις σημαντικότερες μάχες της τρίτης και τελευταίας περιόδου του Αγώνα, η Μάχη του Διστόμου, ύπο την στρατηγία του Γεωργίου Καραϊσκάκη. Το Δίστομο όμως θα γίνει γνωστό παγκοσμίως λόγω των αποτρόπαιων γεγονότων που έλαβαν χώρα στις 10 Ιουνίου 1944, καθώς σε αυτό διαπράχθηκε ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα της Κατοχής, αναδεικνύοντας τους κατοίκους του σε καθολικά σύμβολα και απόλυτους μάρτυρες της ωμής ναζιστικής βίας.
Β. 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944. Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ
Τα γεγονότα διαδραματίστηκαν κατά τη 10η Ιουνίου 1944, όταν ο 2ος Λόχος του I/7 Τάγματος Γρεναδιέρων των Βάφεν SS με επικεφαλής τον διοικητή του Λόχου, Φριτς Λάουτενμπαχ, και συνοδεία μονάδας της Μυστικής Στρατιωτικής Αστυνομίας Λιβαδειάς έλαβε την εντολή να πραγματοποιήσει εκκαθαριστική επιχείρηση εναντίον των ανταρτών στην ευρύτερη περιοχή της Λιβαδειάς και να πλήξει με βία το ηθικό των αμάχων.
Για το λόγο αυτό οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν περί τα είκοσι στελέχη της μυστικής τους αστυνομίας, τα οποία μεταμφίεσαν σε κρατούμενους και επιβίβασαν σε επιταγμένα ελληνικά φορτηγά. Θεωρούσαν ότι έτσι θα προεσέλκυαν το ενδιαφέρον των ανταρτών. Τα φορτηγά ακολουθούσε σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων μία φάλαγγα στρατιωτικών οχημάτων με άνδρες των γερμανικών στρατιωτικών δυνάμεων, έτοιμους να εφορμήσουν. Προχώρησαν προς το εσωτερικό και καθώς δεν είχαν ακόμα δεχθεί τα αναμενόμενα εχθρικά πυρά, οι Γερμανοί θέλησαν να κάνουν πιο αισθητή την παρουσία τους. Συνέλαβαν έτσι 12 άνδρες ομήρους και εκτέλεσαν άλλους έξι πολίτες, μεταξύ των οποίων μία έφηβη κοπέλα. Όλοι τους βρίσκονταν στα κτήματά τους ή στα ποιμνιοστάσια.
Στη διασταύρωση Διστόμου-Αράχωβας συναντήθηκαν με μία δεύτερη φάλαγγα που είχε ξεκινήσει από την Άμφισσα και λίγο μετά οι στρατιωτικές δυνάμεις εισήλθαν στο Δίστομο. Ερεύνησαν και λεηλάτησαν τα σπίτια και στη συνέχεια ανέκριναν τους κατοίκους τρομοκρατώντας τους. Το μεσημέρι της μοιραίας αυτής ημέρας η μία φάλαγγα επέστρεψε στην Άμφισσα.
Η μονάδα όμως του Λάουτενμπαχ διέσχισε τη μικρή πόλη του Διστόμου και λίγα χιλιόμετρα ΝΑ συγκρούστηκε με ένα λόχο του ΕΛΑΣ. Η μάχη τελείωσε με σημαντικές απώλειες για τις γερμανικές δυνάαμεις. Με την επιστροφή τους στο Δίστομο βάζουν σε εφαρμογή την ειλημμένη απόφαση της μαζικής εξόντωσης του πληθυσμού. Οι Γερμανοί στρατιώτες επιδόθηκαν σε μία άνευ προηγουμένου σφαγή αμάχων με απερίγραπτη ωμότητα και σαδισμό.
Μέσα σε λίγες ώρες σφαγιάζονται κυριολεκτικά 223 άνδρες, γυναίκες, παιδιά, αβάπτιστα βρέφη, ηλικιωμένοι, ανάπηροι, έμβρυα. Σύμφωνα με την αναφορά του κατοχικού Νομάρχη Βοιωτίας, «Λυσσαλέα η αγριότης δεν εφείσθη ούτε των νηπίων, τα οποία άταφα έτι, σφίγγονται σπασμωδικώς στοργικά εις τους αψύχους κόλπους των μητέρων. Ολόκληρον χωρίον το Δίστομον κατεστράφη.
Όχι δια πυρός, αλλά δια αθρόας των κατοίκων παντός φύλου και ηλικίας εκτελέσεως […]».
Οι ένοχοι δεν τιμωρήθηκαν ποτέ. Οι συνέπειες για τη ζωή των κατοίκων ήταν ανυπολόγιστες:
ψυχολογικές, κοινωνικές, δημογραφικές, οικονομικές. Κάποιοι δεν κατάφεραν να επιστρέψουν ποτέ στην κανονικότητα. Το τραύμα και η βίαιη απώλεια εγγράφηκε στη συλλογική μνήμη για πάντα. Το Δίστομο παραμένει μία εναργής υπενθύμιση του χρέους των σύγχρονων πολιτών για την προάσπιση
μιας κοινωνίας με κέντρο τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του.
Γ. 10η ΙΟΥΝΙΟΥ 1944: Η ΜΝΗΜΗ
Γ.1. ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΝΗΜΗΣ 1945-1976
Στα χρόνια που ακολούθησαν η κοινότητα των πολιτών του Διστόμου κατέστησε άμεσα τη μνήμη των θυμάτων ορατή με πολλούς τρόπους, με αποκορύφωμα την ανέγερση το 1974 ενός εμβληματικού μνημείου, του Μαυσωλείου, στο οποίο φυλάσσονται τα οστά των σφαγιασθέντων και αποτελεί το κέντρο των ετήσιων εκδηλώσεων και τελετουργιών μνήμης, αλλά και κέντρο της συλλογικής μνήμης και ταυτότητας των κατοίκων του Διστόμου.
Η θεσμοποίηση της μνήμης των θυμάτων της Σφαγής του Διστόμου μέσω επετείων και τελετουργιών, νομιμοποιημένη με διατάγματα των κυβερνήσεων του Κράτους ήταν αρκετά πρώιμη.
Χαρακτηριστική της παραπάνω διαπίστωσης ήταν η τελετή του πρώτου ετησίου μνημοσύνου τον Ιούνιο του 1945, με τη συμμετοχή κυβερνητικών αξιωματούχων με επικεφαλής τον υπουργό Εσωτερικών Κωνσταντίνο Τσάτσο, το οποίο εγγράφει ήδη τη μνήμη του Διστόμου στην Δημόσια Ιστορία. Από το 1945 έως το 1977 η επιτέλεση του ετήσιου μνημοσύνου των θυμάτων πραγματοποιούνταν την πλησιέστερη στην ημερομηνία του γεγονότος Κυριακή. Το
τελετουργικό ήταν δομημένο βάσει του πρωτοκόλλου των εθνικών επετείων του Μεσοπολέμου.
Περιελάμβανε ομιλίες του δημάρχου ή των πολιτικών εκπροσώπων, στρατιωτική παράταξη και ανάκρουση του εθνικού ύμνου, κατάθεση στεφάνων, τα πρώτα χρόνια στους τάφους των θυμάτων στο νεκροταφείο και αργότερα μπροστά στις εντοιχισμένες αναθηματικές πλάκες με τα ονόματα των θυμάτων στον εξωνάρθηκα του ναού του Αγίου Νικολάου Διστόμου.
Γ.2. ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΝΗΜΗΣ 1977-2020
Μια πρώτη τομή που μετασχημάτισε το παγιωμένο τελετουργικό σημειώθηκε το 1977. Μοχλός του μετασχηματισμού στάθηκε η εμπειρία της επταετίας και η δολοφονία από την αστυνομία και τους παρακρατικούς της Δικτατορίας του Διστομίτη φοιτητή της ΑΣΚΤ Γιάννη Καΐλη τον Φεβρουάριο του 1974. Η μνήμη του νεαρού φοιτητή αποτέλεσε πυρήνα συσπείρωσης μιας ομάδας νέων του Διστόμου και οδήγησε στην ίδρυση του «Πολιτισμικού Συλλόγου». Η συλλογική μετα-μνήμη της
Σφαγής ανανοηματοδοτήθηκε μέσω της αριστερής και αντιφασιστικής ιδεολογίας που κυριάρχησε στο μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό μετά την πτώση της Χούντας και την Εξέγερση του Πολυτεχνείου. Για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκαν πολιτιστικές εκδηλώσεις που περιελάμβαναν θέατρο, μουσική και τραγούδι. Η συμβολή των εκδηλώσεων ήταν καθοριστική στην εξωτερίκευση και τη διεργασία του πένθους, μετασχηματίζοντας τη συλλογική τραυματική μνήμη σε πολιτισμική, με καθοριστική απήχηση και επίδραση στο πολιτιστικό τοπίο της ευρύτερης περιοχής.
Μια δεύτερη καθοριστική τομή αποτέλεσε η μετακομιδή των οστών των θυμάτων στις 10 Ιουνίου 1978 από το οστεοφυλάκιο του νεκροταφείου της κωμοπόλεως, στο Μαυσωλείο. Τα οστά ταυτοποιημένα και τακτοποιημένα σε μικρά κιβώτια μεταφέρθηκαν παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας με στρατιωτικά οχήματα και κιλλίβαντες πυροβόλων, σκεπασμένα με ελληνικές σημαίες, μετασχηματίζοντας έτσι με δραματικό συμβολισμό την τοπική μνήμη σε εθνική.
Στο Δίστομο από το 1978 έως σήμερα οι τελετουργίες της μνήμης αποκρυσταλλώθηκαν σε ένα τυπικό επιτελέσεων, με κυριολεκτικό και συμβολικό κέντρο συλλογικής μνήμης και ταυτότητας το Μαυσωλείο και κορύφωση την τέλεση του Μνημοσύνου στις 10 Ιουνίου κάθε έτους. Στο τυπικό πρόγραμμα των Επετειακών Εκδηλώσεων Μνήμης, έτσι όπως έχει καθιερωθεί από τις αρχές της δεκαετίας 1980 έως σήμερα, περιλαμβάνονται:
α) Μνημόσυνο των Θυμάτων,
β) «Δρόμος Θυσίας»,
γ) μουσικές και θεατρικές εκδηλώσεις,
δ) σχολικοί αγώνες,
ε) εκδηλώσεις λόγου, όπως συνέδρια, ημερίδες, παρουσιάσεις βιβλίων.
Οι αναμνησιακές τελετές είναι ο καταλύτης της μεταβίβασης και της διάχυσης της πολιτισμικής μνήμης, έτσι ώστε όσοι δεν έχουν ζήσει τα γεγονότα να μπορούν
πλέον να γίνουν κοινωνοί τους.
Όψεις της συγκρότησης, της διαχείρησης και της μεταβίβασης της τραυματικής μνήμης της σφαγής του Διστόμου αποτελούν και οι αδελφοποιήσεις του Διστόμου με τις μαρτυρικές πόλεις της Ευρώπης, του Οραντούρ-συρ-Γκλαιν της Γαλλίας και του Λίντιτσε της Δημοκρατίας της Τσεχίας, καθώς σε αυτές διαπράχθηκαν ναζιστικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας την ίδια ημέρα, στις 10 Ιουνίου 1942 στο Λίντιτσε και στις 10 Ιουνίου 1944 στο Οραντούρ.
Ως ημέρα επιτέλεσης του μνημοσύνου των θυμάτων ορίστηκε από την κοινότητα η 10η Ιουνίου κάθε έτους, ύστερα από πρόταση που κατέθεσε στο Δημοτικό Συμβούλιο ο Πολιτισμικός Σύλλογος το 1977. Η ημέρα αυτή αποτελεί μία παύση της καθημερινότητας και διαχωρίζεται από τον εργασιακό χρόνο. Επιχειρήσεις, εμπορικά και δημόσια καταστήματα είναι κλειστά ως ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των σφαγιασθέντων. Διστομίτες που κατοικούν σε άλλες περιοχές επιστρέφουν στις 10 Ιουνίου για να αποτίσουν φόρο τιμής, αλλά και για να επανασυνδεθούν με τις ρίζες τους και την ταυτότητά τους. Κοινότητες μνήμες, όπως επίσημες αντιπροσωπείες από τις μαρτυρικές πόλεις και χωριά, ακτιβιστές, πολίτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό τιμούν με την παρουσία τους και
συμμετέχουν ενεργά στις Επετειακές Εκδηλώσεις Μνήμης, αποτελούν μέρος της πομπής που ανηφορίζει το πρωί κάθε 10ης Ιουνίου τον λόφο του Μαυσωλείου, καθώς για αυτούς το Δίστομο είναι το σύμβολο της ναζιστικής Κατοχής στην Ελλάδα, αλλά και το σύμβολο της αντιφασιστικής αντίστασης, καθώς και του αγώνα για τη δικαίωση των εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας και της υπεράσπισης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Το Δίστομο ανακηρύχθηκε σε Μαρτυρική Πόλη σύμφωνα με το υπ’ αρ. 277/16-12-1998 Προεδρικό Διάταγμα μαζί με επτά άλλες πόλεις.
Η εθνική συλλογική μνήμη και ταυτότητα επιβάλλει την καθιέρωση επισήμως της 10η Ιουνίου 1944, ως ημέρα τοπικής αργίας για το Δίστομο και τη νομιμοποίησή της με απόφαση που θα δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.
Η αργία θα αφορά τις δημόσιες υπηρεσίες , τα σχολεία όλων των βαθμίδων και τα καταστήματα της κοινότητας Διστόμου και του οικισμού Παραλίας Διστόμου του Δήμου Διστόμου Αράχοβας Αντίκυρας.
Η Μνήμη της 10ης Ιουνίου 1944, η Μνήμη της Σφαγής του Διστόμου είναι Εθνική Μνήμη.
Στη συνέχεια ο πρόεδρος προτείνει στο Συμβούλιο να αποφανθεί σχετικά.
Το Δημοτικό Συμβούλιο ύστερα από διαλογική συζήτηση και αφού έλαβε υπόψη:
1. Τις διατάξεις του άρθρου 1 παρ 11 της από 29 Δεκεμβρίου 1980 ΠΝΠ «Περί καθιερώσεως πενθημέρου εβδομάδος, εργασίας των δημοσίων εν γένει υπηρεσιών και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων», που δημοσιεύθηκε στο αριθ. 299/30.12.1980 ΦΕΚ (τεύχος Α’), και κυρώθηκε με το Ν. 1157/1981
2. Την παρ. παρ 11 άρθρο 36 ν. 3584/07
3. Τον ΑΝ 198/1967, σύμφωνα με το οποίο οι δημόσιες εορτές τοπικής σημασίας και οι αργίες για τον εορτασμό θρησκευτικού ή ιστορικού γεγονότος καθιερώνονταν με διατάγματα, ύστερα από πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών, Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Εθνικής Άμυνας, των οποίων η μέριμνα κατάρτισης, υπογραφής, δημοσίευσης και εκτέλεσης είχε ανατεθεί στον Υπουργό Εσωτερικών, στον οποίο στη συνέχεια δόθηκε η αποκλειστική
αρμοδιότητα με το ΠΔ 555/77.
4. Το ΠΔ 277/16-12-1998 με το οποίο το Δίστομο χαρακτηρίστηκε Μαρτυρική Πόλη
5. Την εισήγηση του κ. Δημάρχου
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΜΟΦΩΝΑ
Α. Την καθιέρωση και επισήμως της 10ης Ιουνίου ως ημέρα τοπικής αργίας για την Κοινότητα Διστόμου (Δίστομο και οικισμός Παραλίας Διστόμου) για τους λόγους που αναπτύχθηκαν στο σκεπτικό της παρούσας.
Η αργία θα αφορά τις δημόσιες υπηρεσίες , τα σχολεία όλων των βαθμίδων και τα καταστήματα της Κοινότητας Διστόμου (Δίστομο και οικισμός Παραλίας Διστόμου) του Δήμου Διστόμου Αράχοβας Αντίκυρας.
Β. Εξουσιοδοτεί τον κ. Δήμαρχο για την υποβολή του σχετικού αιτήματος προς τον Υπουργό
Εσωτερικών για την έκδοση του απαιτούμενου Προεδρικού Διατάγματος και τις λοιπές απαραίτητες ενέργειες.
Η απόφαση πήρε αριθμό 9/65/2021
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ