Δ. Αναγνωστάκης: Ακόμα δύο συνάνθρωποί μας, χάθηκαν στα χωριά της Β. Εύβοιας

Ανακοίνωση της ΄΄Στερεάς Yπεροχής΄΄ σχετικά με τις επιπτώσεις από τις κακοκαιρίες.

Ας θυμηθούμε ξανά τι άφησαν οι τελευταίες κακοκαιρίες στον τόπο μας.

“ΖΟΡΜΠΑΣ”: Σεπτέμβρης 2018, μεγάλες καταστροφές και απώλεια δύο ανθρώπινων ζωών.
“ΘΑΛΕΙΑ”: Αύγουστος 2020, τεράστιες καταστροφές στις βασικές υποδομές μας και οκτώ ανθρώπινες απώλειες.
“ΜΗΔΕΙΑ”: Μέσα Φλεβάρη 2021, λόγω μη ηλεκτροδότησης, χάνονται ακόμα δύο συνάνθρωποί μας, στα χωριά της Β. Εύβοιας.

Το πάθημα δυστυχώς, δεν μας έγινε μάθημα.

Αντί να συντονίζουν τον απεγκλωβισμό των κατοίκων της Βόρειας Εύβοιας και της Στερεάς, προστρέχουν να προστατεύσουν την εικόνα του μέντορά τους.
Αντί να θωρακίσουν την άμυνά μας, στέλνουν μηχανήματα για εκχιονισμό στο Κολωνάκι.

Αντί για σχέδιο, οργάνωση, συντονισμό και αποτέλεσμα, επιλέγουν επικοινωνιακή διαχείριση, ‘χαριτωμενιές’ και προπαγάνδα.
Αντί για μια στοχευμένη, συγκροτημένη, ολοκληρωμένη πολιτική στον τομέα της πολιτικής προστασίας, δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε αποσπασματικές παρεμβάσεις και αποσπασματικά έργα.

Προτεραιότητες με το δικό τους συμβολισμό!

Όλοι συνομολογούν πως οι καταστροφές ήταν μεγάλες αλλά το κόστος τους εκτοξεύτηκε σε δυσθεώρητα ύψη, επειδή απουσίαζαν τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας καθώς φυσικά και η έλλειψη συγκροτημένου σχεδίου αντιμετώπισης των φαινομένων.
Και το παράδοξο, πανηγυρίζουν οι της περιφερειακής αρχής, για τα έργα αποκατάστασης, όταν θα μπορούσαν να είχαν προνοήσει, για συγκεκριμένες παρεμβάσεις, αποτρέποντας τον κίνδυνο ή έστω περιορίζοντας τις ζημιές.

Κι όμως επαίρονται για τις αποκαταστάσεις!
Κι όμως επαίρονται για τις πολιτικές τους!
Κι όμως επαίρονται για τα κατορθώματά τους!

Ξέχασαν όμως μια οφειλόμενη συγγνώμη σε όλους εκείνους που βυθίστηκαν στο πένθος, σε εκείνους που έχασαν τις περιουσίες τους, σε εκείνους που έχασαν τις καλλιέργειές τους, σε εκείνους που έχασαν τις μικρές επιχειρήσεις τους, σε εκείνους που ταλαιπωρήθηκαν από τη δική τους ανεπάρκεια.
Όσο υποχωρεί το επικοινωνιακό λούστρο των προσώπων, που συγκροτούν την περιφερειακή αρχή και εκείνων που συνεργάστηκαν και τη στηρίζουν-αποκαλύπτει αδαείς, ανεπαρκείς, αναποτελεσματικούς, ακατάλληλους και συχνά επικίνδυνους.
Και παραφράζοντας τον ποιητής μας: Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, “προσμένουνε”, ίσως, κάποιο θάμα!